W 1980 roku Alfa Romeo wprowadziła na rynek ostatnią wersję swojego przednionapędowego modelu Alfasud, otwierając tym samym drogę do innych samochodów FWD produkowanych przez włoskiego producenta.
To był ostatni rozdział Alfasud, pojazdu stworzonego, aby zmniejszyć bezrobocie w południowej części Włoch. Pomimo wielu trudności, rdzy i niewykwalifikowanej siły roboczej, Alfasud miał już prawie dziesięć lat. W tym czasie odkrycia technologiczne były na tyle znaczące, że przekonały kierownictwo Fiata do ich zastosowania w samochodzie. Dodatkowo, niektóre środki bezpieczeństwa przyczyniły się do wprowadzenia innych zmian estetycznych.
Na początek, Alfa Romeo zachowała kształt samochodu. Był to nadal pięciodrzwiowy hatchback z tylną klapą w stylu coupe. Może nie było to najlepsze rozwiązanie dla przestrzeni na głowy pasażerów z tyłu, ale dobrze sprawdzało się w kontekście kształtu pojazdu. Model z 1980 roku został wyposażony w owinięte plastikowe zderzaki, które miały lepiej chronić pieszych w przypadku zderzenia z samochodem przy niskiej prędkości. Z przodu duże, prostokątne reflektory miały sygnalizatory skrętu umieszczone w rogach, a kratka wentylacyjna wyglądała bardziej elegancko dzięki smukłym poziomym szczeblom i dużemu znakowi Alfa Romeo na środku.
Wewnątrz, deska rozdzielcza wyraźnie oddzielała stronę kierowcy od pasażera, łącząc zestaw wskaźników z centralnym panelem. Jej wskaźniki w stylu lornetki miały białe litery i wskazówki na czarnym tle, a lampki ostrzegawcze wypełniały przestrzeń między prędkościomierzem a obrotomierzem. Dzięki płaskiej podłodze, Alfasud oferował prawdziwe pięć miejsc, w których dorośli mogli wygodnie usiąść.