Druga generacja modelu Alpine została wprowadzona w 1961 roku i opierała się głównie na istniejącym modelu Renault Gordini. Została zaprezentowana jako coupe (Berlinette), a później również jako kabriolet.
Alpine dla Renault było tym, czym Shelby dla Forda. Nie było to specjalne wydział, ale niezależna firma. Zachowała niezależność aż do 1973 roku, kiedy to państwowy producent Renault przejął małego producenta i przekształcił go w dział Renault-Sport.
A110 w dużej mierze bazowało na swoim poprzedniku, A108. Zaprojektował je Giovanni Michelotti, który pracował także dla Ferrari, Maserati, BMW czy Triumph, wymieniając tylko kilka. Cztery reflektory zamontowane z przodu były jedną z głównych cech tego samochodu. Ponieważ silnik znajduje się z tyłu, nie było wlotu powietrza z przodu, aby go schłodzić. Krótkie przeszklenie miało nachyloną tylną szybę. Z tyłu, pomiędzy dwoma dużymi wlotami powietrza na błotnikach, znajdowała się krótka pokrywa komory silnikowej. Nadwozie wykonano z materiałów plastikowych.
Wnętrze samochodu charakteryzowały dwa niskie fotele kubełkowe. Panel instrumentów zawierał pięć wskaźników, z dużym obrotomierzem po lewej i prędkościomierzem po prawej stronie. Pod deską rozdzielczą, na środku, znajdowały się przyciski do kilku funkcji samochodu: dwa do wentylacji, jeden do wentylatora oraz do odszraniania tylnej szyby. Pojazd miał dźwignię zmiany biegów umieszczoną na podłodze, która była wyposażona w aluminiową kulę.