Aston Martin zaprezentował otwartą wersję DB7 w 1996 roku, dwa lata po wprowadzeniu Gran Coupe.
Powstawanie DB7 było długim i pełnym wyzwań procesem. Początkowo projektowano go jako następcę Jaguara XJS, ale dalsze aktualizacje i innowacje sprawiły, że skierowano się w stronę Aston Martin. Zespół projektowy pod kierownictwem Iana Calluma wykorzystał również inne komponenty z różnych marek należących do Forda, aby obniżyć koszty rozwoju.
DB7 Volante wyróżniał się ponadczasowym designem, z długą maską dzieloną z wersją coupe oraz nachyloną przednią szybą z grubymi słupkami A, które działały jako architektura bezpieczeństwa. Nie było słupka B. Z przodu samochód miał przezroczyste osłony reflektorów oraz charakterystyczny dla Aston Martin grill w kształcie muszli z cienkimi poziomymi szczelinami. Objęta plastikiem zderzak posiadał kierunkowskazy i światła parkingowe zapożyczone z Mazdy MX5. Producent zamontował kratki wentylacyjne za przednimi nadkolami. Aston Martin przeniósł chromowane klamki z samochodów Mazda 323 kombi, a te same japońskie światła tylne użyto w modelu 323 F.
Wnętrze wzbogacono o nową deskę rozdzielczą z zaokrąglonym zestawem wskaźników. Panel zawierał dwa główne wskaźniki i cztery dodatkowe zegary. Czarne osłony przeciwsłoneczne otaczały centralną konsolę pokrytą fornirami drewnianymi. Skórzane wykończenie wnętrza podkreślało luksusowy charakter Aston Martin DB7 Volante. Niestety, dach w wersji otwartej nie chował się całkowicie za siedzeniami, jak to bywa w innych luksusowych kabrioletach.