W 1972 roku brytyjski producent samochodów wprowadził drugą serię swojego modelu DBS, rezygnując z silników rzędowych na rzecz V8, a jednocześnie zmieniając nazwę na: V8.
Samochody grand tourer cieszyły się dużym uznaniem wśród zamożnych osób, dla których kryzys naftowy nie stanowił problemu, przynajmniej nie z finansowego punktu widzenia. Dlatego tankowanie litrów paliwa do GT z silnikiem V8 nie stanowiło dla nich problemu, o ile ten pojazd zapewniał przyjemność z jazdy po kontynentach. I dokładnie tym modelem był V8.
Zachowując kształt swoich poprzedników, jako fastback coupe, V8 z 1973 roku zyskał nowy przód. Siatkowate wloty powietrza miały bardziej wyraźny kształt muszli i nie były już tak prostokątne jak wcześniej. Jednak bez wątpienia najważniejszym elementem, który odróżniał Serię 2 od Serii 1, była wysoka i funkcjonalna maska. Z tyłu, opadająca linia dachu przypominała hatchback, ale nim nie była; to było coupe z trzema bokami.
Wewnątrz luksusowa kabina oferowała skórzane fotele kubełkowe z przodu oraz ławkę dla dwóch osób z tyłu. Chociaż nie był to dokładnie pojazd dla czterech pasażerów, uchodził za 2+2. Niemniej jednak, te fotele mogły służyć jako dodatkowa przestrzeń bagażowa na długie podróże. Kierowca miał przed sobą skomplikowany panel instrumentów z co najmniej czterema wskaźnikami informującymi o stanie silnika. Dodatkowo, Aston Martin zamontował duże tarcze dla prędkościomierza i obrotomierza.