Projektanci Audi porzucili wszystkie inne rysunki z wcześniejszych modeli, gdy zaczęli pracować nad trzecią generacją Audi 100, a efekty ich pracy okazały się zaskakujące.
Gdy w 1984 roku zaprezentowano trzecią generację modelu 100, stała się ona najbardziej aerodynamicznym samochodem produkcyjnym na świecie. Z współczynnikiem oporu powietrza Cx wynoszącym zaledwie 0,30, przewyższała wszystkie inne samochody sportowe dostępne na rynku, mimo że 100 był czterodrzwiowym sedanem, zaprojektowanym z myślą o komforcie i długich podróżach.
Prostokątny wygląd drugiej generacji modelu 100 został zapomniany. Nowy design został aerodynamicznie zoptymalizowany w najdrobniejszych detalach zewnętrznych. Reflektory były na równo z krawędzią maski, a szeroki grill nadawał mu charakteru. Okna były wkomponowane w ramy, a klejona szyba czołowa nie powodowała turbulencji. Audi 100 miało płaską maskę, zakrzywione boczne panele oraz krótką, płaską klapę bagażnika. W wersji 200 zastosowano powiększone nadkola, aby pomieścić szersze koła.
Wnętrze modelu 100 oferowało przestronną kabinę, przystosowaną dla pięciu pasażerów. Niestety, pasażer siedzący na środkowym miejscu z tyłu musiał opierać się na tunelu skrzyni biegów. Audi 100 miało inną stylistykę wnętrza niż jego wersja 200. Deska rozdzielcza w modelu 100 miała mniejszy zestaw wskaźników, podczas gdy wersja 200 wyposażona była w rozszerzoną wersję, aby pomieścić więcej wskazników. System centralnego zamka był pneumatyczny. Model 100 był głównie wybierany na potrzeby rodzinne, podczas gdy model 200 był bezpośrednim konkurentem dla BMW, Mercedes-Benz i Alfa Romeo w segmencie premium.