Trzecia generacja BMW serii 7 była jednym z najbardziej pożądanych luksusowych samochodów swoich czasów i dla wielu fanów marki BMW była najlepszą siódemką, jaką kiedykolwiek wyprodukowano. Stanowiła most między starą technologią a erą cyfrową.
Generacja E38 była ostatnią wersją BMW serii 7, która była dostępna z manualną skrzynią biegów. Był to również pierwszy produkcyjny model BMW wyposażony w silnik V12. To był samochód, który łączył komfort, luksus i sportowy charakter. A na dodatek był bardzo oszczędny, gdy był wyposażony w silnik diesla o pojemności 2,5 litra, który nie był dostępny na rynku północnoamerykańskim.
Samochód charakteryzował się niezwykle niską sylwetką, spotykaną tylko w serii Jaguar XJ. Miał podwójne reflektory chronione przez przezroczystą soczewkę, z halogenowymi lub ksenonowymi światłami. Był dostępny w wersji z krótkim lub długim rozstawem osi. Na specjalne zamówienie, dostępna była wersja z bardzo długim rozstawem osi, przeznaczona dla urzędników państwowych, nazywana L7.
Wewnątrz samochód był wyposażony w pięć miejsc, ale z powodu niskiego sufitu kabiny i wysokiego tunelu skrzyni biegów, tylko dwie osoby mogły wygodnie usiąść na tylnych siedzeniach. Istniało kilka opcji dotyczących systemu audio, a nawet telefon zainstalowany między przednimi fotelami był dostępny jako opcja.