W 1997 roku BMW wprowadziło na rynek model L7 750 iXL, rozciągniętą wersję serii 7 E38. Jest on o 250 mm (9,8”) dłuższy od wersji z wydłużonym rozstawem osi serii 7. Cała ta dodatkowa długość została dodana dla komfortu pasażerów tylnej części pojazdu. W tej specjalnej wersji personalizacja osiągnęła nowy poziom w przypadku pojazdu produkcyjnego.
Pojazd był dostępny z dwoma lub trzema miejscami z tyłu. W przypadku wyboru dwóch miejsc zainstalowano dużą, centralną konsolę. Znajdowały się w niej mała lodówka, uchwyty na kubki, oddzielna jednostka klimatyzacyjna oraz przyciski do ogrzewania siedzeń tylnych.
Pasażer z tyłu po prawej stronie miał możliwość regulacji siedzenia przedniego po prawej stronie za pomocą przycisków w centralnej konsoli. Jeśli pasażer potrzebował, mógł przesunąć siedzenie w prawo, odchylić je i obniżyć zagłówek.
Samochód mógł także być wyposażony w centrum komunikacyjne. Technologia telefonów komórkowych nie była już nowością, ale również nie była powszechną usługą. Nadal jednak model L7 mógł mieć w tylnej części fax. Na opcjonalnej przegrodzie między siedzeniami przednimi a tylnymi można było zainstalować telewizor.