Po II wojnie światowej firma Bristol Aeroplane Company stworzyła dział samochodowy, wykupiła licencję od Frazer Nash i zaczęła produkować przedwojenne BMW pod swoją marką.
Bristol nie miał doświadczenia w produkcji samochodów, ale znał się na lekkich stopach metali. Brakowało mu również technologii do budowy silników samochodowych. Dzięki kontaktom z brytyjską armią, Bristol uzyskał możliwość otrzymywania refundacji za wysiłek wojenny, otrzymał plany BMW 327 i zatrudnił byłego głównego inżyniera niemieckiego producenta, dr. Fritz Fiedlera.
Brytyjski producent samochodów trzymał się pierwotnych planów, ale zastąpił materiały. Zatrzymał nawet charakterystyczną chłodnicę w kształcie nerki BMW z przodu, ale zamienił okrągłe logo na logo Bristol. Bristol zbudował drzwi, maskę i bagażnik z aluminium i przeniósł zapasowe koło do wnętrza bagażnika, aby uzyskać smuklejszy i bardziej aerodynamiczny kształt. W drugiej serii, między 1948 a 1950 rokiem, model 400 miał zapasowe koło umieszczone na klapie, jak oryginalne BMW 327. Obie wersje miały drzwi otwierane do tyłu i były dostępne tylko jako coupe.
Wewnątrz deska rozdzielcza została zaprojektowana w specyficznym układzie lotniczym, z wskaźnikiem ciśnienia oleju umieszczonym przed kierowcą. Uznawano go za najważniejszy wskaźnik. W środku zamontowano prędkościomierz i obrotomierz, które flancowały kluczyk zapłonowy oraz amperomierz.