Typ 12 był najważniejszym samochodem zbudowanym przez francuskiego producenta przed I wojną światową, a spośród siedmiu wyprodukowanych pojazdów tylko trzy przetrwały do trzeciego millenium.
Po pracy dla kilku innych producentów samochodów, takich jak Deutz, Isotta Fraschini i Fiat, Ettore Bugatti zaczął rozwijać swoją firmę. Po opracowaniu Typu 13 klienci zaczęli pytać o małego francuskiego producenta z Molsheim, a młody przedsiębiorca nie chciał ich dłużej trzymać w niepewności. W rezultacie stworzył Typ 18, samochód, który zdobył sławę głównie dzięki swoim właścicielom. Jednym z nich był słynny francuski pilot Roland Garros.
Samochód był inżynieryjnym cudem tamtych czasów. Po opracowaniu Typu 13, Bugatti zrozumiał, że powinien przemyśleć niektóre rozwiązania inżynieryjne w swoich pojazdach. Opracował nową ramę i wprowadził podwójne resory półeliptyczne na przednią oś. To rozwiązanie pomogło samochodowi lepiej radzić sobie na wyboistych drogach. Jednocześnie tylna oś korzystała z ćwierćeliptycznych resorów.
Jedną z najbardziej rozpoznawalnych cech samochodu był chłodnica w kształcie podkowy, przeniesiona z Bugatti Typ 13. Choć została zaprojektowana dla mniejszego silnika, idealnie pasowała do Typu 18. Komora silnikowa zajmowała niemal połowę długości pojazdu. Jej zaokrąglone błotniki były uformowane jak fala od przodu do tyłu, nadając francuskiemu roadsterowi elegancki wygląd, a te z tyłu również przykrywały zębatki łańcuchów napędowych.
Kokpit oferował dwa skórzane fotele dla tych, którzy mieli odwagę jeździć w tym wysokowydajnym samochodzie. Przed pasażerami znajdował się drewniany panel deski rozdzielczej, wypełniony wskaźnikami i zegarami pokazującymi istotne informacje o stanie silnika i prędkości. Najważniejszym wskaźnikiem był obrotomierz, umieszczony przed kierowcą.
Jedną z najważniejszych części samochodu był silnik inline-four o pojemności pięciu litrów. Oferował pojedynczy wałek rozrządu umieszczony z przodu, połączony z wałem korbowym, oraz trzy zawory na cylinder. Bugatti dostrzegł znaczenie technologii wielozaworowej opracowanej dla Typu 13 i skutecznie zastosował ją również w Typie 18. W rezultacie zainstalował dwa zawory dolotowe i jeden wydechowy, dzięki czemu silnik miał moc 100 PS (97 KM).