Znany również jako de Dietrich Bugatti, Typ 5 był kolejnym małym krokiem, który podjął francuski producent samochodów na początku XX wieku.
Walka między pojazdami elektrycznymi a samochodami z silnikiem spalinowym jeszcze się nie zakończyła, ale Bugatti postawił na te drugie. Ostatecznie odniósł zwycięstwo, ale musiał przejść przez lata żmudnych wysiłków, aby to osiągnąć. Przed I wojną światową zaczął modernizować i pracować nad swoimi samochodami, a Typ 5 powstał jako ogniwo między Typem 4 a następującymi modelami 6 i 7.
Bugatti zastosował w Typie 5 stalową ramę i umieścił ogromną komorę silnikową z przodu strefy dla pasażerów. Zbudowany był jako samochód wyścigowy, bez innych paneli nadwozia poza tymi, które przykrywały silnik. Z przodu duży, odsłonięty chłodniczy radiator nosił czerwony, owalny znak producenta. Ważnym szczegółem był korba, która nie była demontowalna i była utrzymywana z jednej strony przez łańcuch. Kierowca musiał używać jej do uruchomienia silnika.
Jak każdy inny samochód wyścigowy z tamtej epoki, Typ 5 miał wyższe siedzenie dla kierowcy i niższe dla współkierowcy/mechanika. Nie było pasów bezpieczeństwa ani szczególnych funkcji wyścigowych. Podczas gdy kierowca musiał zwracać uwagę na mały prędkościomierz umieszczony niemal na podłodze, współkierowca musiał kontrolować system smarowania. Tuż za nimi Bugatti zainstalował drewnianą skrzynkę na zapasowe części, narzędzia i ciepłe ubrania.