Ostatnia generacja Buick Skylark zadebiutowała w 1992 roku i produkowana była do 1998. Wersja Gran Sport była „kuzynem” Chevroleta Monte Carlo, ale z węższym przodem.
Nazwa pochodzi od Buick Roadmaster Skylark z 1953 roku i była to jedna z ostatnich ręcznie produkowanych modeli Buicka. Przeszła przez erę muscle carów oraz kryzys naftowy. W 1980 roku zmieniła napęd z tylnonapędowego na przedni, korzystając z platformy X-body, wspólnej z Chevroletem Citation i Pontiac Phoenix. Szósta, a zarazem ostatnia generacja zadebiutowała w 1992 roku, a wersja coupe nosiła nazwę Gran Sport.
Przód pojazdu przypominał ten używany w Buick Special z 1930 roku. Miał aerodynamiczną sylwetkę z współczynnikiem oporu powietrza wynoszącym 0.32, co było bardzo dobrym wynikiem jak na pojazd z 1992 roku. Smukła linia dachu z nachylonymi słupkami A i C była jednym z atutów sprzedażowych tego samochodu. Mimo to ogólny design nie budził skojarzeń z prawdziwym sportowym coupe.
W wnętrzu długi kokpit cechował się pływającym designem, z górną i dolną częścią oddzieloną przed kierowcą przez zestaw wskaźników. Duży centralny panel z nawiewami na górze i wskaźnikami poniżej był odważnym pomysłem w 1992 roku. Z tyłu znajdowały się dwa miejsca siedzące, ale z ograniczoną przestrzenią na nogi.