Ósma generacja Eldorado była pierwszą zbudowaną na platformie z napędem na przednie koła, ale nadal stanowiła wzór luksusowego coupe.
W późnych latach 60. XX wieku, kiedy niektórzy Amerykanie zakochiwali się w nowej erze muscle carów, inni bardziej koncentrowali się na wizerunku i luksusie. Dla nich Cadillac stworzył Eldorado – samochód, który potrafił spalić przednie opony, ale jednocześnie jeździł jak na latającym dywanie.
Cadillac wprowadził kilka charakterystycznych cech do Eldorado, w porównaniu do swoich „braci”, takich jak Oldsmobile Toronado czy Buick Riviera. Ruchome reflektory w osłonie chłodnicy, nisko umieszczone lampy boczne na przednich błotnikach oraz szerokie opony 9-calowe stanowiły różnicę. Linia karoserii była długa i obszerna, ale z charakterystycznym akcentem za drzwiami, gdzie podniesione błotniki kończyły się ostrymi finami z tyłu, z pionowo zamontowanymi światłami tylnymi.
Luksusowe wnętrze wyposażono w dwa elektryczne fotele z przodu oraz ławkę z tyłu. Cadillac zamontował deski rozdzielcze z wskaźnikami na górze i rzędem przycisków oraz przełączników na dole. Kierowca mógł z poziomu panelu drzwiowego sterować czterema elektrycznymi szybami. Co dziwne, klimatyzacja i regulowana kierownica były na liście opcji i nie były montowane standardowo.