W 1997 roku Cadillac był gotów zaatakować rynek europejski i wyprodukował model Seville, który miał konkurować z BMW serii 7 oraz Mercedesem-Benz klasą S.
Podczas gdy europejskie marki zdobywały dużą część amerykańskiego rynku samochodów premium, Cadillac znajdował się w defensywie, ale mimo to prowadził w swoim segmencie. GM jednak się nie poddał i próbował zaatakować ich także na ich własnym rynku. Otrzymał nawet numer zatwierdzenia typu dla modelu Seville i wprowadził go do Europy.
Seville, dzięki swojemu smukłemu designowi, znacznie odbiegał od sztywnej niemieckiej estetyki. Jego reflektory wydawały się wąskie w porównaniu do szerokiego grilla, a nachylona szyba frontowa podkreślała aerodynamiczną linię. Z tyłu Cadillac zrezygnował z pionowej szyby i zamontował szyber nachylony do przodu. Projektant starał się stworzyć krótszy bagażnik, ale nie przesadził z jego długością.
Wnętrze było luksusowe. Pod względem komfortu przednich siedzeń dorównywało czołowym konkurentom z Audi, BMW i Mercedesa. Zakrzywiona deska rozdzielcza oraz zielone podświetlenie panelu instrumentów zachęcały kierowcę do długich podróży i spędzania większej ilości godzin za kierownicą. Specjalnie zaprojektowane fotele elektryczne ważyły i obliczały rozmiar kierowcy, dostosowując podparcie i oparcie dla lepszego komfortu. Jednak nachylona szyba prowadziła do mniejszej przestrzeni z tyłu dla pasażerów. Brakowało miejsca na głowy i nogi. Przednie siedzenia były po prostu za grube, a kanapa nie była zbyt smukła.