Caterham był jedynym producentem samochodów, który nabył prawa do budowy modelu Lotus Seven i przez lata go udoskonalał. To był ostateczny roadster/zabawka/maszyna torowa.
Collin Chapman zaprojektował Lotus Seven w latach 50-tych, a model ten był esencją samochodu wyścigowego dopuszczonego do ruchu. Wiele aut udawało wyścigówki z tablicami rejestracyjnymi, lecz żadne z nich nie mogło dorównać Seven. Brytyjski inżynier miał jeden cel: zamontować silnik w samochodzie, który byłby jak najlżejszy. Graham Nearm, były dealer Lotusa, zakupił prawa do Lotusa i zbudował Seven po tym, jak producent zrezygnował z tego roadstera w swojej ofercie.
Konstrukcja była prosta: zestaw aluminiowych paneli przymocowanych do stalowej ramy rurowej. Odkryte wahacze i oddzielne błotniki były charakterystyczne dla pojazdów Caterham, podczas gdy jego okrągłe reflektory były przymocowane do nadwozia za pomocą chromowanych uchwytów. Podobnie jak w oryginalnym modelu, mały roadster miał prostą przednią szybę i niewielką kabinę wystarczającą dla dwóch osób oddzielonych wysokim tunelami środkowym. Za nimi znajdował się tylko tylny most i pionowa płyta.
Ciężko powiedzieć, że Caterham miał wnętrze. To była po prostu przestrzeń z dwoma siedzeniami, deską rozdzielczą i kierownicą. Zainstalowano kilka przycisków i przełączników do świateł, wycieraczek i przycisku awaryjnego. Fotele kubełkowe były zaprojektowane tak, aby trzymały pasażerów na miejscu podczas szybkich zakrętów, ponieważ Caterham znany był z wysokich zdolności do pokonywania zakrętów z dużą prędkością.