Chevrolet wprowadził czwartą generację modelu Impala w 1965 roku, w środku ery muscle-car, przygotowując wersję Super Sport, która pojawiła się rok później.
W obliczu rosnącej liczby samochodów sportowych, coupe i muscle carów, trudno było producentom wprowadzić na rynek nowy model. Mimo to Chevrolet odważył się zaoferować Impalę w wersji Super Sport, która mogła konkurować z jego własnymi modelami Chevelle i Malibu, obydwa dostępne w wersji Super Sport. Jednak Impala była bardziej osobistym coupe niż muscle carem.
Podczas gdy sedan w wersji czterodrzwiowej pobił wszelkie rekordy sprzedaży, przekraczając milion sprzedanych egzemplarzy w ciągu dwunastu miesięcy, Impala Super Sport była pojazdem dla tych, którzy nie mogli udać się na tor, ale bardzo tego pragnęli. Była duża, miała dwie drzwi i mogła pomieścić sześć osób. Co więcej, w wersji kabriolet wyglądała jeszcze lepiej. Jej chromowana atrapa chłodnicy z przodu oraz podwójny system świateł wyglądały imponująco, ale nie budziły strachu.
Wewnątrz model SS oferował drewnianą, wykończoną kierownicę, system ogrzewania i klimatyzacji oraz radio. Jego przednie fotele były zbyt płaskie, by można je było tak nazywać, ale tak je nazwał Chevrolet w opcji wyposażenia. Producent zapewnił regulowaną kierownicę, ale tylko w zależności od poziomu wyposażenia i opcji.