General Motors sięgnął do swojej kolekcji nazw samochodów i po ponad dekadzie od ostatniego modelu trzeciej generacji, który opuścił linie montażowe, ożywił nazwę Malibu w 1996 roku, wprowadzając nowy model.
Choć nazwa Malibu nie była używana od 1983 roku, klienci jej nie zapomnieli. W końcu to ekscytujące miejsce, nawet jeśli sam samochód nie był aż tak wyjątkowy. Malibu rywalizowało w segmencie średniej wielkości sedanów z takimi modelami jak Toyota Camry, Honda Accord czy Ford Taurus.
Chevrolet postanowił podążać bezpieczną drogą w projektowaniu Malibu, tworząc go z łagodnymi liniami. Poziome reflektory miały zaokrąglone krawędzie, otaczające kratkę z czterema szczelinami, na górze której znajdował się chromowany pasek. Światła przeciwmgłowe były standardem jedynie w najwyższym poziomie wyposażenia. Kolorowe klamki i lusterka były standardowe we wszystkich wersjach, które obejmowały dwa poziomy wyposażenia. Z tyłu, opadająca szyba i wysoki bagażnik nadawały pojazdowi dynamiczny, ale nie agresywny wygląd.
W środku klienci mieli do wyboru dwie wersje wyposażenia: Base i LS. Fotele kubełkowe ze skóry były dostępne jako opcja. Chevrolet zainstalował standardowo radio AM/FM w wersji Base i radio z odtwarzaczem kasetowym w wersji LS. Układ deski rozdzielczej i panelu wskaźników był przyjazny i łatwy do odczytania, z dużymi wskaźnikami prędkościomierza i obrotomierza.