Nazwa Malibu ma swoje początki w 1964 roku, kiedy to była najwyższą wersją wyposażeniową Chevroletta Chevelle, ale to już przeszłość. W 2003 roku, kiedy Chevrolet wprowadził szóstą generację Malibu, stał się on głównie pojazdem klasy średniej, projektowanym z myślą o właścicielach flot.
Wygląda na to, że General Motors nie chciało inwestować zbyt wiele w rozwój Malibu z 2004 roku. Dlatego użyto platformy Epsilon, wspólnej z europejskim modelem Opel/Vauxhall Vectra, włoskim Fiatem Croma oraz Pontiacem G6. Mimo że dostępne były różne wersje, w tym sportowa SS.
Problemem Malibu nie było to, że GM nie chciało wydawać pieniędzy na jego rozwój, ale raczej to, że objawiło się to w nijakim wyglądzie samochodu. Z przodu, grill był podzielony na dwie części przez poziomą listwę z charakterystycznym logo w kształcie bow-tie. W pierwszych dwóch latach produkcji był on chromowany, ale po 2006 roku Chevrolet zrezygnował z tego, preferując kolor nadwozia. Jego wygląd przypominał europejską Vectrę C, chociaż różniły się one panelami bocznymi i błotnikami. Szeroka klapa bagażnika miała trzecie światło stopu, co było kolejnym ekonomicznym rozwiązaniem.
Chevrolet oferował Malibu w kilku wersjach wyposażeniowych, zaczynając od bardzo podstawowej, która miała przeciętne plastikowe panele i podstawowe udogodnienia. Był to typ pojazdu preferowany przez handlowców i firmy wynajmujące samochody. Mimo to, mógł być bardzo przydatnym samochodem rodzinnym dzięki niskim kosztom eksploatacji. Co więcej, oferował wystarczająco dużą przestrzeń bagażową na podróż wzdłuż kraju.