To był samochód wyprzedzający swoje czasy, z nadwoziem jednolitą, nieopartą na podwoziu jak inne pojazdy na rynku. Na dodatek, jego aerodynamiczny kształt sprawiał, że był szybszy i bardziej paliwooszczędny.
Chociaż Airflow okazał się komercyjnie nieudany, jego cechy były bardzo mocne. Był zbyt zaawansowany jak na swoje czasy, aby klienci mogli to docenić. Oferował więcej istotnych innowacji niż większość innych pojazdów na rynku, począwszy od podwójnie oszkleń, stalowej, rurkowej konstrukcji, hydraulicznych hamulców i zaokrąglonego kształtu. Był dostępny jako coupe z dwoma drzwiami oraz sedan z czterema drzwiami.
Chrysler Airflow miał przedni pas z reflektorami osadzonymi w przednich błotnikach, w czasach, gdy większość producentów samochodów montowała je na stalowym pręcie, przed kratką chłodnicy. Kratka była wysoka, w kształcie litery V, wysunięta do przodu, z poziomymi chromowanymi prętami. Podzielona szyba czołowa mogła być otwierana za pomocą dwóch obrotowych pokręteł wewnątrz pojazdu, co umożliwiało lepszy przepływ powietrza do kabiny. Jak większość samochodów z tamtej epoki, nachylona tylna część miała bagażnik i zapasowe koło wewnątrz.
Wnętrze było ogromne jak na swoje czasy. Miał fotele z odsłoniętymi ramami, które zostały zastąpione niższymi w 1945 roku, aby ułatwić wsiadanie i wysiadanie. Samochody z lat 1934-35 miały okrągłą deskę rozdzielczą, która w ostatnim roku produkcji została zmieniona na bardziej konwencjonalne kwadratowe wskaźniki.