Po drugiej kryzysie naftowym amerykańscy producenci samochodów próbowali stworzyć przystępne cenowo, sportowe pojazdy dla młodszych pokoleń, takie jak Dodge Daytona z 1984 roku.
Dodge Daytona/Chrysler Laser pojawił się na rynku zbyt wcześnie i zniknął zbyt szybko, aby móc konkurować z japońskimi kompaktowymi coupe. Od momentu wprowadzenia w połowie lat 80., nie miał nowoczesnych systemów zawieszenia i udogodnień, które charakteryzowały jego rywali. Zderzając się z konkurencją ze strony Mitsubishi Eclipse, Honda Civic Si czy Toyota Celica, stał się już przestarzałym modelem, który oferował mniej mocy niż konkurencja. W 1992 roku Dodge przedstawił ostatni lifting przed wycofaniem pojazdu z rynku w 1993 roku.
Podczas gdy pierwszy model miał podwójne, kwadratowe reflektory, później zmieniono je na system chowanych reflektorów. W 1992 roku producent wrócił do stałych reflektorów w nowym, bardziej zaokrąglonym designie, który nie pasował do ogólnej, ostrej sylwetki auta. Pochylony słupek B był jedną z głównych cech sportowego coupe, a długie, opadające tylne okno podkreślało sportowy wygląd.
Pochylona deska rozdzielcza i podniesiony panel zegarów dobrze komponowały się z sportowym kompaktowym coupe, ale kwadratowe wloty powietrza i wysoka dźwignia zmiany biegów (w wersjach z manualną skrzynią) były zbyt „lat 80-tych”. Na szczęście producent zamontował fotele z wysokim podparciem bocznym.