Zaledwie sześć lat po założeniu swojej firmy, Walter Chrysler zaprezentował drugą generację modelu Imperial, oferując samochód jako sedan lub kabriolet.
Marka Chrysler była jeszcze nowością na rynku, ale już zdążyła stać się znaczącym graczem, dołączając do ekskluzywnej grupy wielocylindrowych producentów dzięki wprowadzeniu silnika rzędowego ósemki w 1931 roku dla linii Imperial. Producent oferował pojazd jako luksusowy sedan lub kabriolet, przy czym ten ostatni mógł być nadwoziem samodzielnie zaprojektowanym lub wykonanym przez prywatne firmy, takie jak nowojorska wytwórnia LeBaron.
Chrysler miał przeczucie, że jego samochód zwróci na siebie uwagę na ulicy dzięki swojemu rozmiarowi i dumnie wystającemu srebrnemu grillowi. Duże reflektory i podwójne, elektryczne klaksony, dostępne opcjonalnie, były cechami, które wyróżniały długi kabriolet w tłumie. Długie łuki nadkoli z przodu rozciągały się do tyłu, przechodząc w boczne kroki, co ułatwiało wsiadanie i wysiadanie z samochodu. Masywna chromowana zderzak była oznaką szacunku oraz sygnałem, by inni kierowcy trzymali się z daleka.
Wewnątrz właściciele mogli dowolnie wybierać kolory i materiały wykończenia, ale większość z nich decydowała się na drogie skórzane obicia, drewniane akcenty i metalowe guziki. Mimo że z przodu znajdowała się kanapa dla trzech osób, z tyłu, pod dużą pokrywą, ukryty był składany fotel (znany również jako fotele teściowej).