Miłość Peugeota, Citroena i Toyoty ujrzała światło dzienne w postaci Citroena C1, który zadebiutował publicznie w 2004 roku na Międzynarodowych Targach Motoryzacyjnych w Genewie.
Wspólne przedsięwzięcie skoncentrowało się na segmencie samochodów miejskich, co okazało się korzystne dla wszystkich zaangażowanych, ponieważ dzielili się wiedzą i kosztami, rozwijając trzy z najbardziej lubianych aut miejskich: Citroena C1, Toyotę Aygo i Peugeota 107.
Dla Citroena, C1 uznano za następcę Citroena Saxo, który zakończył swoją produkcję w 2004 roku po ośmiu latach obecności na rynku.
Citroen przyjął styl z zaokrąglonymi reflektorami, rozszerzającymi się po bokach o kierunkowskazy. Wyróżniający się podwójny chromowany emblemat zdobił jego krótki przód, a kratka chłodnicy została przesunięta na dolną część zderzaka. Czarna, plastikowa osłona chroniła samochód przed drobnymi uszkodzeniami podczas parkowania. Francuscy kierowcy słynęli z tego, że potrafili robić miejsce na parkingach, popychając inne pojazdy.
W środku, w zależności od wersji wyposażeniowej, C1 miał obrotomierz umieszczony nad prędkościomierzem. Citroen zamontował oba wskaźniki na kolumnie kierownicy. Prosta konstrukcja centralnej konsoli ułatwiała obsługę klimatyzacji — C1 miał elektrycznie sterowane okna z przodu oraz stałe okna z tyłu.