Ostatnim pojazdem zaprojektowanym całkowicie przez Citroena przed przejęciem przez Peugeot był Citroen CX, który był sprzedawany w Europie w latach 1974-1991.
Już na początku swojej produkcji Citroen CX zdobył uznanie, wygrywając tytuł Europejskiego Samochodu Roku w 1975 roku.
Citroen CX zastąpił legendarny model Citroen DS, z którego przejął hydropneumatyczne zawieszenie. Silnik był zamontowany poprzecznie i pochylony do przodu, co było nowością w tej klasie pojazdów. Z nową pozycją silnika Citroen musiał opracować nową przekładnię poprzeczną, która później trafiła do modeli Lancia Beta, Talbot Solara i innych.
Chociaż był krótszy o 21 cm (8,26 cala) od Citroena DS, CX oferował więcej przestrzeni wewnętrznej dzięki nowej konfiguracji.
W przeciwieństwie do Citroena DX, CX nie korzystał z hydraulicznej kontroli skrzyni biegów, która pozwalała na manualną zmianę biegów bez pedału sprzęgła.
Czy to dość niezwykłe jak na tamte czasy, Citroen CX był wyposażony w standardowe hamulce na czterech tarczach, z wentylowanymi tarczami zarówno z przodu, jak i z tyłu.
Stylistykę zewnętrzną opracował Robert Opron, inspirowany designem modeli GS i SM. Robert Opron zdołał opracować nowy wygląd, nie czyniąc CX klonem innego modelu.
W lipcu 1982 roku Citroen CX przeszedł drobną restylizację i wprowadzono nowe nazwy: CX 20, 20 TRE i 25 D. Z przodu pojazdu pojawił się zmieniony wygląd maski, dopasowana atrapa chłodnicy oraz powiększone uchwyty zderzaków przednich. Wewnątrz kabina została wyposażona w nowe wskaźniki z pomarańczowymi cyframi na czarnym tle.