W 1955 roku Citroen wprowadził samochód, który zmienił historię motoryzacji i zajął trzecie miejsce w plebiscycie na Samochód Stulecia w 1999 roku: model DS.
Wymowa tych dwóch liter, D i S, po francusku brzmi jak De Es, co przypomina słowo déesse, oznaczające „boginię”. Nazwa nie była przypadkowa, ponieważ DS stał się najnowocześniejszym technicznie pojazdem w historii w porównaniu do innych samochodów z tego samego okresu. Sprawił, że wszystkie inne samochody stały się przestarzałe dzięki swoim aerodynamicznym kształtom, zawieszeniu i rozwiązaniom mechanicznym. Uratował życie francuskiemu prezydentowi Charlesowi de Gaulle’owi w sytuacji zagrażającej życiu i wystąpił w setkach filmów.
Samochód zaprojektował inżynier lotniczy André Lefebvre, który wykorzystał wszystkie swoje umiejętności i wiedzę z branży lotniczej, aby uczynić go jak najbardziej aerodynamicznym. Co więcej, wszystkie panele nadwozia, w tym panele drzwi i dach, mogły być demontowane do malowania. Tylne błotniki były wymienne za pomocą tej samej klucza, który służył do odkręcania śrub kół, co umożliwiało wymianę tylnych opon. Jedną z najlepszych cech samochodu były obracające się reflektory, które kierowały światła w stronę, w którą skręcał pojazd, za pomocą systemu kablowego.
Citroen umieścił silnik z przodu, za osią, a skrzynia biegów była umieszczona przed nim. Dzięki temu uzyskano lepszy rozkład masy i dłuższy rozstaw osi. Wnętrze samochodu było bardzo przestronne jak na ówczesne standardy. Bez jakichkolwiek przeszkód w wnętrzu, jego całkowicie płaska podłoga pozwalała na wygodne pomieszczenie trzech pasażerów dorosłych z tyłu, bez skarg. Kierownica z jednym ramieniem pomagała kierowcy lepiej widzieć zestaw wskaźników umieszczony przed fotelem kierowcy.