Kiedy Citroen wprowadził model XM w 1989 roku, zdobył nagrodę Europejskiego Samochodu Roku za swoje styl i wiele innowacji, które ze sobą przyniósł, ale po pięciu latach potrzebował odświeżenia.
Zaprezentowany przez Bertone i technologicznie zaawansowany, XM był być może pierwszym produkcyjnym samochodem z adaptacyjnym zawieszeniem. Jego właściwości przewyższały inne francuskie auta oraz wiele innych pojazdów dostępnych na rynku. Pod względem komfortu i widoczności mógł konkurować z większością samochodów, z wyjątkiem kabrioletów. Jednak to nie wystarczyło, aby utrzymać dużego Citroena w obiegu, co skutkowało wprowadzeniem liftingu w 1994 roku.
Podczas gdy łatwo było odświeżyć źle zaprojektowany samochód, trudniej było poprawić pojazd, który od początku był dobrze zaprojektowany, jak w przypadku XM. Jego kształt przypominający klin nie wyglądał źle na początku ery bio-designu z płynnie poprowadzonymi liniami. Wyglądał inaczej, ale w pozytywnym sensie. Zmienił się przedni zderzak, który pozbył się szerokich świateł parkingowych i przeciwmgielnych. Samochód zyskał teraz osłonę pod zderzakiem, która kierowała powietrze na boki pojazdu. Jego atrapa chłodnicy pozostała wąska, ale zyskała smuklejsze poziome żebra. Z tyłu Citroen zastąpił wcześniej stosowane skrzydło wargą na klapie bagażnika, zachowując przy tym tę samą wartość współczynnika aerodynamicznego.
Największa zmiana miała miejsce we wnętrzu, gdzie całkowicie nowa deska rozdzielcza o zaokrąglonych kształtach zastąpiła dotychczasową, przypominającą klin. Citroen zrezygnował z tradycyjnej kierownicy jednoszczytowej, która teraz miała cztery szprychy i poduszkę powietrzną.