Po czteroletniej przerwie między modelami, Citroen wprowadził w 1990 roku nowy model, który zastąpił serię GS: ZX.
Jak większość producentów samochodów, Citroen nie ujawnił wszystkich swoich planów. Choć w 1990 roku rozpoczął od pięciodrzwiowej wersji hatchback, musiał jeszcze poczekać rok na wprowadzenie wersji trzydrzwiowej. Później, w 1993 roku, dodał wersję kombi. Z jakiegoś powodu model trzydrzwiowy był dla Citroena ważniejszy. Na jego bazie stworzono wersję do rajdów terenowych, która wygrała wyścig Paryż-Dakar w 1990 roku. Wtedy klienci zaczęli się pytać: „gdzie jest wersja trzydrzwiowa?”.
Stylizacja autorstwa Bertone sprawiła, że ZX wyróżniał się na tle innych hatchbacków dostępnych na rynku. Jego kanciaste reflektory przypominały te z serii BX, a pomiędzy nimi nie było grilla. Jednak producent musiał zapewnić chłodzenie silnika, dlatego umieścił małą szczelinę między maską a przednim zderzakiem i dodał grill na osłonie. Czarna linia chroniła przód i boki samochodu przed drobnymi zarysowaniami. Filarem B był prawdopodobnie najbardziej zauważalnym elementem jego designu, z opadającą dolną linią na dole. Za nim znajdowało się otwierane tylne okno, które pomagało w wentylacji wnętrza.
W środku Citroen zamontował nisko osadzone przednie siedzenia z minimalnym wsparciem w modelach podstawowych oraz sportowe w wersji 16V, będącej jego pełną wersją. Kwadratowa deska rozdzielcza miała podniesioną, prostokątną tablicę przyrządów, z bocznymi przyciskami. To był nawiązanie do Citroena Visa. Przynajmniej zamontowano stos sygnalizacyjny.