Nubira została wprowadzona na rynek w 1997 roku jako następca starszej, opartej na platformie Opla, Daewoo Nexii/Cielo, zaprojektowanej przez włoskie biuro I.DE.A.
Podczas gdy reszta gamy modeli była bliższa segmentowi średniej wielkości, pięciodrzwiowy hatchback wyraźnie celował w segment kompaktowy. Było to prawdopodobnie jedno z największych wyzwań dla koreańskiego producenta samochodów, aby zdobyć rynek europejski. Niestety, sytuacja finansowa Daewoo nie poprawiła się, a ostatecznie firma ogłosiła bankructwo i została zakupiona przez General Motors.
Nubira charakteryzowała się zewnętrznym wyglądem inspirowanym biodesignem, z żadną prostą linią na karoserii. Jej reflektory były zamontowane poziomo, ale miały zaokrąglone krawędzie. Linia boczna była identyczna z wersją sedana aż do słupka C, łącznie z drzwiami. Była to decyzja ekonomiczna, która sprawiła, że samochód wyglądał, jakby brakowało mu bagażnika.
Daewoo oferowało samochód w 6 różnych wersjach wyposażeniowych: SE, EuroSunHatch, SX, SE, X-Series i CDX. W standardzie modelu SE znajdowały się radioodtwarzacz z kasetą i system dźwiękowy z 4 głośnikami, klimatyzacja i centralny zamek. Choć SX nie było wyposażone w klimatyzację, miało system dźwiękowy z 6 głośnikami, odtwarzacz CD i elektrycznie sterowane okna.