Daihatsu wprowadziło model Feroza z twardym dachem w 1994 roku, a rok później zaproponowało wersję z miękkim dachem, aby zapewnić większą frajdę dla pasażerów.
Jako część Toyota Motor Corporation, Daihatsu dążyło do zdobycia rynku światowego, a segment lekkich pojazdów terenowych był niemal pusty. Poza wytrzymałym Suzuki Samurai praktycznie nie było innej opcji na wielu rynkach. Jeep koncentrował się już na luksusowych pojazdach, Land Rover borykał się z problemami finansowymi, a najmniejszym pojazdem terenowym Nissana był duży Patrol.
Feroza charakteryzowała się kwadratowym nadwoziem z plastikowymi elementami na nadkolach, co było wspólne dla obu wersji: twardego dachu i wersji z miękkim dachem. Z drugiej strony, ta ostatnia miała słupek B, który pełnił rolę arch i T-dachu nad przednimi siedzeniami. Dzięki temu kierowca mógł zapewnić pasażerom z tyłu widok bez dachu. Dodatkowy roll-bar znalazł swoje miejsce za tylną kanapą. Ze względu na niewielkie rozmiary pojazdu, jedynym miejscem na zapasowe koło była klapa bagażnika.
Wnętrze kabiny pomieściło cztery osoby i miało niewielki bagażnik, który głównie służył do przechowywania dachu z płótna oraz metalowych prowadnic, ale roll-bar z tyłu był bardzo przydatny do przewożenia deski surfingowej. Daihatsu zainstalowało płaską powierzchnię na górze oraz pionowy brzeg dla dodatkowych wskaźników. Główna deska rozdzielcza pozostała prawie taka sama. Producent wyposażył auta w ręcznie opuszczane szyby, które, o ile nie padał deszcz, były zawsze otwarte.