Obok bardziej przystępnego cenowo i mniej mocnego modelu Feroza, Daihatsu oferowało Rocky jako lepszą opcję.
Były pickups 4×4, które mogłyby zabrać Rocky na pokład i przejechać przez wodne przeszkody, gdzie mały Daihatsu mógłby zatonąć lub unosić się na wodzie. Jednak w lasach ten sam duży pojazd utknąłby w mgnieniu oka, podczas gdy zwinny japoński terenowy samochód bez problemu przecisnąłby się między drzewami. Mimo to, łatwiej było poruszać się Rocky w mieście niż w pełnowymiarowym pickupie.
Daihatsu starało się zdobyć rynek amerykański z modelem Rocky. Rozpoczęło od tego samego kształtu w formie klina jak Feroza, ale zmieniło przedni wygląd. W przeciwieństwie do swojego europejskiego kuzyna, Rocky miał mniejsze, prostokątne reflektory, a jego płaski grill był nieco wyższy. Poszerzone nadkola miały kanciasty design. Projektanci Daihatsu wyrzeźbili linię, która przebiegała przez samochód od reflektorów do tylnych świateł, aby sprawić, że auto wyglądało nieco lepiej niż sześcian.
W środku było miejsce dla czterech dorosłych osób, ale z ograniczoną przestrzenią na nogi dla tych siedzących z tyłu. Przynajmniej producent myślał o nich i zaoferował Rocky z oknami otwieranymi na zewnątrz. Bagażnik był wystarczająco duży, aby pomieścić dwa zestawy „happy meal” i puszkę WD40. Ze względu na swoje rozmiary, Daihatsu musiało zamontować zapasowe koło na drzwiach bagażnika.