Daihatsu poszerzył ofertę modelu Rocky o wersję Wagon, która rozwiązała problem z przestrzenią na głowy pasażerów z tyłu.
Małe wymiary i płaskie boki Rocky sprawiały, że był zwinny na bezdrożach, bez trudu pokonując lasy, w których większe pojazdy mogły utknąć między drzewami. Doskonale sprawdzał się także na europejskich miejscach parkingowych, bez obaw, że tylna część lub szerokie nadkola wystaną na zewnątrz. Miał jednak poważny problem z przestrzenią wewnętrzną.
Daihatsu próbował zdobyć rynek amerykański, wprowadzając Rocky. Zaczęło się od kształtu Ferozy, ale zmieniono przedni zderzak. W przeciwieństwie do europejskiego odpowiednika, Rocky miał mniejsze, prostokątne reflektory, a jego płaski grill był nieco wyższy. Poszerzone nadkola miały kanciasty design. Projektanci Daihatsu stworzyli linię, która przebiegała przez samochód od reflektorów do tylnych świateł, nadając mu nieco lepszy wygląd niż zwykłej skrzynki na kołach. Właściciel mógł usunąć tylną część dachu i zostawić ją w garażu, co sprawiało, że był nieco wyższy od przedniej części kabiny.
Wnętrze zachowało ten sam prostokątny design z płaskimi powierzchniami i prostymi kątami. Smukły kokpit miał przyrządy w stylu lornetki przed kierowcą oraz dodatkowy zestaw wskaźników nad centralnym panelem. Dzięki podniesionemu dachowi nad tylnymi siedzeniami, zapewniał teraz wystarczającą przestrzeń nad głowami pasażerów z tyłu, choć ciągle oferował minimalną ilość miejsca na nogi. Jego bagażnik miał zbliżone wymiary do standardowego modelu Rocky, ale był wyższy.