Dodge wprowadził trzecią generację swojego dużego MPV, Caravanu, w 1995 roku, wraz z modelem Chrysler Town&Country, który był dostępny w dwóch rozstawach osi.
Był czas, kiedy minivany były głównymi pojazdami widywanymi pod szkołami i wypełniały parkingi Walmartu. To był najlepszy samochód rodzinny na rynku, z zachowaniem charakterystyki prowadzenia przypominającej samochód osobowy oraz miejscem dla pięciu pasażerów i mnóstwem przestrzeni z tyłu. Dodge oferował Caravana także jako siedmiomiejscowy.
Chrysler doskonale zdawał sobie sprawę, jak ważna jest aerodynamika w samochodzie. W końcu zbudowali model Airflow w latach 30-tych (zdobył mniej popularności, ponieważ ludzie bardziej ufali konstrukcjom na ramie). Dlatego zaprojektowano Dodge Caravan/Chrysler Town&Country z długą przednią częścią, zaczynającą się od zderzaka i kończącą na dachu. To była ciągła powierzchnia, która tworzyła aerodynamiczny kształt, ułatwiający pokonywanie oporu powietrza. Z boku, Caravan był wyposażony w przesuwne drzwi po stronie chodnika, z opcją dodatkowych drzwi po stronie kierowcy. Później producent umieścił je wszystkie w standardowym wyposażeniu.
Wnętrze MPV miało deski rozdzielcze przypominające te w samochodach osobowych, z zaokrąglonymi kształtami. Fotele były wyższe niż w zwykłym sedan, ale zapewniały komfortową jazdę. Z tyłu, Caravan był dostępny z dwiema rzędami siedzeń. Przestrzeń wewnętrzna była wystarczająco duża, aby pomieścić sklejkę 4×8 (1.2 x 2.4 m) po demontażu drugiego i trzeciego rzędu siedzeń. Dodatkowo, lista wyposażenia wnętrza była długa i obejmowała funkcje komfortu i bezpieczeństwa.
Pod maską, Dodge zainstalował wybór czterech silników, od oszczędnego 2.4-litrowego po mocny 3.8-litrowy V-6. Czterobiegowa automatyczna skrzynia biegów była standardem we wszystkich wersjach.
W trzeciej generacji minivany Chryslera były dostępne w modelach o długim i krótkim rozstawie osi; w wersjach trzy- i czterodrzwiowych; oraz z ośmioma różnymi napędami, w tym elektrycznymi i na sprężony gaz ziemny, na jednej, elastycznej platformie.
Model 1996 był rozwijany przez prawie 5 lat, od początku 1990 roku (pełny rozwój od 1991) do 26 grudnia 1994 roku (ostateczny projekt Don Renkerta został zatwierdzony 23 września 1991 roku i zamrożony w maju 1992 roku). Został zaprezentowany na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Ameryce Północnej w 1995 roku, używając platformy Chrysler S. Wprowadzał szereg innowacji, w tym przesuwane drzwi po stronie kierowcy (początkowo opcjonalne, a później stały się standardowym wyposażeniem), co było nowością dla Chryslera, oraz niekompaktowego minivana w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie (Honda Odyssey wprowadziła pierwszego czterodrzwiowego niekompaktowego minivana w USA i Kanadzie w 1994 roku, chociaż pierwsza generacja Odyssey miała tradycyjne drzwi tylne na zawiasach). W trzeciej generacji Chrysler wprowadził system zarządzania siedzeniami, reklamowany jako Easy Out Roller Seats. Do tylnej klapy dodano tradycyjny uchwyt i zamek, eliminując skomplikowane manewry typu pop-and-lift, które były wymagane w wcześniejszych modelach.
Podstawowe modele Caravanu oferowane były w większości stanów z silnikiem 2,4 L w układzie czterocylindrowym lub 3,0 L V6 Mitsubishi 6G72, z wyjątkiem kilku stanów północno-wschodnich, gdzie Mitsubishi nie spełniało norm emisji spalin. W tych lokalizacjach od 1997 do 2000 roku oferowano silnik 3,3 L jako opcję V6. Silnik 2,4 L czterocylindrowy generował więcej mocy niż silnik Mitsubishi 3,0 L w pierwszych dwóch generacjach.
Caravan 1996 roku, wraz z Plymouth Voyager i Chrysler Town & Country, zdobył nagrodę North American Car of the Year. Sam Caravan zdobył tytuł Samochodu Roku 1996 według magazynu Motor Trend i znalazł się w dziesiątce najlepszych samochodów 1996 i 1997 roku według Car and Driver. W 1999 roku dodano także „Edycję Platinum” z okazji 15-lecia produkcji Caravanu, która była dostępna w różnych wersjach wyposażeniowych i obejmowała metaliczny lakier Platinum oraz emblematy na błotnikach. W modelu 2000 oferowano pakiety, które obejmowały „2000+” i „Millennium”, jednak były to jedynie unikalne emblematy na vanach z popularnym wyposażeniem.
W 1998 roku model Dodge Grand Caravan 1999 zyskał nowy przód we wszystkich wersjach powyżej SE, a modele Sport i ES otrzymały jeszcze bardziej sportowy wygląd. Model ES był pierwszym minivanem, który otrzymał skrzynię biegów „AutoStick” i koła o średnicy 17 cali. Dodano siatkę bagażową między siedzeniami kierowcy i pasażera z przodu. Inne zmiany w tej generacji obejmowały nowe kolory i materiały wykończeniowe wnętrza. Uchwyt drzwi i klapy tylnej w kolorze nadwozia był standardem w całej gamie, w dodatku wprowadzono nowy zdalny dostęp bezkluczykowy. Modele bazowe i SE miały opcje spoilerów oraz zderzaków i wykończeń w kolorze nadwozia (standardem były szare lub formowane w kolorze nadwozia zderzaki i wykończenie). Przesuwane drzwi po stronie kierowcy stały się standardem. Chrysler wprowadził aktualizacje Plymouth Voyager w 1996 roku na model 1997 oraz Chrysler Town & Country w 1997 roku na model 1998, przed okresem DaimlerChrysler 1998-2007; była to jedyna aktualizacja zewnętrzna NS Dodge Caravanu.
Silniki