W poszukiwaniu mocniejszych silników do licencjonowanego roadstera Lotus Seven, Donkervoort skontaktował się z Fordem Europy, co zaowocowało modelem D8 z 1993 roku.
Kiedy Collin Chapman stworzył pierwszego Lotusa Seven, z pewnością nie myślał, że firma z Holandii zacznie produkować je na licencji ponad trzydzieści lat później i będzie to robić przez kolejne dwie dekady. Joop Donkervoort zrealizował to, kupując prawa do budowy tego lekkiego brytyjskiego roadstera. Zaczął od silników Forda, ponieważ dostarczano je w kompletnym pakiecie z skrzynią biegów i tylną osią. Caterham zrobił to samo w Wielkiej Brytanii. Co więcej, nowy silnik Cosworth stworzono dla Forda Sierry, który idealnie pasował do podwozia tego samochodu.
Holenderska firma odświeżyła nadwozie, dodając dłuższy, inny nos. Nadal miała tę samą podwójną wahaczową przednią zawieszenie, z małymi błotnikami nad szerokimi kołami oraz okrągłymi reflektorami umieszczonymi pomiędzy komorą silnika a kołami. Jego zaokrąglone kształty i liczne wentylacje na masce oraz bokach sprawiły, że samochód wyglądał bardziej agresywnie. Podobnie jak jego brytyjski przodek, D8 posiadał krótką kabinę i niewielki zwis za tylnymi kołami.
W ciasnej kabinie D8 obiecywał jedynie szorstką jazdę, z pasażerami stykającymi się łokciami przez cały czas, mimo wysokiej konsoli środkowej. Producent zamontował płaską tablicę rozdzielczą z prędkościomierzem i obrotomierzem przed kierowcą oraz pięcioma innymi wskaźnikami ustawionymi w środku. Donkervoort zainstalował dwa smukłe fotele kubełkowe z wysokim oparciem.