Ten samochód zapoczątkował wszystko w Maranello, w fabryce, która została zbombardowana podczas II wojny światowej. To auto, które stało się fundamentem jednego z największych sportowych samochodów w historii: Ferrari 125 z 1947 roku oraz jego wyścigowego odpowiednika, 125 S.
Na progu II wojny światowej Enzo Ferrari był gotowy do rozpoczęcia produkcji samochodów, jednak miał umowę z byłym pracodawcą, Alfa Romeo, która zabraniała mu umieszczania swojego nazwiska na samochodzie przez 5 lat, więc w 1940 roku zbudował Auto Avio Costruzioni 815. Wkrótce jednak wszystko zostało przerwane przez wojnę. W latach 1944 i 1945 fabryka została zbombardowana trzy razy. Enzo Ferrari i jego pracownicy przetrwali, a gdy tylko zaprowadzono pokój, zaczęli pracować nad nowym samochodem.
Pragnienie tworzenia samochodów sportowych nie opuściło Enzo. W 1947 roku świat zmagał się z odbudową, a większość producentów samochodów zaczęła pracować nad modelami ekonomicznymi. Jednak nie, Enzo zbudował 125. Wykorzystał swoje doświadczenie w wyścigach oraz produkcji Avio 815. Karoseria była roadsterem z otwartym dachem i dwoma miejscami.
Samochód miał ten sam rozstaw osi co Avio Costruzioni, ale z niezależnym zawieszeniem przednim z nierównymi ramionami podwójnymi. Z tyłu znajdował się sztywny most z sprężynami półeliptycznymi, amortyzatorami oraz stabilizatorem.