W zasadzie zaktualizowana wersja Ferrari 166 Inter, model 195 Inter był drugim samochodem osobowym, który wyprodukowało Ferrari. Choć był to sportowy model, to był wersją GT wyścigowo zbudowanego Ferrari 195 S.
Podobnie jak 166 Inter, zaktualizowany model był wyposażony w większy silnik oraz wydłużony rozstaw osi. Dzięki dłuższemu rozstawowi osi zwiększono przestronność wnętrza. Zawieszenie, hamulce i skrzynie biegów zostały zapożyczone z Ferrari 195 S.
Niecodzienny design nadwozia charakteryzował się dużą przednią kratką, okrągłymi reflektorami i światłami przeciwmgielnymi, a także chromowanymi akcentami wokół lamp, chromowanymi bocznymi lusterkami, klamkami drzwi i ramą przedniej szyby.
Jednym z najbardziej ekskluzywnych grand tourerów dostępnych na rynku w okresie powojennym, Ferrari 195 Inter było napędzane przez silnik V12 o pojemności 2,3 litra zaprojektowany przez Gioacchino Colombo. Jednostka ta rozwijała imponującą moc 128 KM przy użyciu pojedynczego gaźnika Webera i przyspieszała samochód od 0 do 100 km/h w około 10 sekund, osiągając maksymalną prędkość około 120 km/h.
Ferrari 195 wyprodukowano w 28 egzemplarzach w różnych wersjach nadwoziowych, zbudowanych przez różnych karoseriowych: 13 przez Carrozzeria Vignale, 11 przez Ghia, 3 przez Touring i 1 przez Motto.