Enzo Ferrari dążył do zwycięstw w wyścigach, dlatego opracował ulepszoną wersję modelu 166, nazwaną 195 Sport, która była dostępna w dwóch wersjach: z dachem zamkniętym i otwartym.
Chociaż nie były to całkowicie nowe pojazdy, ponieważ powstały na bazie istniejących modeli 166, cztery samochody Ferrari brały udział w prestiżowych wyścigach tamtych czasów, takich jak Giro della Calabria, gdzie zdobyły pierwsze miejsce w klasie podczas pierwszych 6 Godzin Sebring oraz w wyścigu Mille Miglia w 1950 roku.
Model 159 Sport charakteryzował się zaokrągloną maską z przednimi wlotami powietrza dla silnika. Jego trapezoidalny grill z zaokrąglonymi kącikami został przejęty z modelu 166. Okrągłe reflektory, umieszczone w dolnej części błotników, miały zapewnić lepsze oświetlenie w mgliste dni. Z boku, pochylona, dzielona szyba oferowała możliwość usunięcia jej połowy w wersji roadster, co poprawiało aerodynamikę.
Wnętrze było przystosowane dla dwóch pasażerów, a dźwignia zmiany biegów znajdowała się na podłodze, co tworzyło sportowy klimat. Pięć wskaźników umieszczono w centralnej części deski rozdzielczej, z dużym obrotomierzem po prawej stronie i prędkościomierzem po lewej. W środku, w okrągłej chromowanej ramce, znajdowały się wskaźniki amperomierza, poziomu paliwa i temperatury płynu chłodzącego. Małe lusterko wsteczne zdobiło górną część deski, pomiędzy szybami.