W 1951 roku Ferrari wciąż budowało swoje imperium jako ikona sportów motorowych, ale klienci już znali jego produkty z torów wyścigowych.
Po tym, jak ich klienci zaczęli ścigać się pierwszymi samochodami, zaczęli je wykorzystywać na weekendowych wyścigach, jednak auta były zbyt ciężkie. Wtedy Enzo Ferrari zaczął oferować pojazdy stworzone specjalnie do wyścigów, ale wciąż zdolne do komfortowego transportu swoich właścicieli. Ferrari 212 Export był dokładnie takim samochodem, zbudowanym na tej samej ramie co 212 Inter, ale z pewnymi magicznymi modyfikacjami, które czyniły go wyjątkowym.
212 Export był dostępny jako coupe lub roadster. Podczas gdy ten ostatni był bardziej samochodem wyścigowym, Export był pojazdem wielofunkcyjnym. Potrafił błyskawicznie pokonywać tor wyścigowy, a jednocześnie nadawał się do jazdy w deszczu. Jego moment obrotowy i moc pozwalały na jazdę na najwyższym (piątym) biegu od 10 mph (16 km/h) do ponad 90 mph (145 km/h). Ferrari zbudowało Export z aluminiowych paneli nadwozia, aby uczynić samochód lżejszym.
Opadający tył pojazdu pozwalał na płynniejszy przepływ powietrza i mniejszy opór wiatru. Taki design przyniósł kolejną zaletę dla wnętrza, gdzie producent mógł zainstalować dwa kubełkowe fotele z przodu oraz półkę z tyłu na bagaż.