Ferrari 250 GT Coupe został zaprezentowany na Paris Motor Show w 1954 roku. Była to pierwsza próba włoskiego producenta stworzenia samochodu dla zwykłego kierowcy.
Karoserię wykonano w warsztacie Pininfarina, jednak szybko zakład nie był w stanie nadążyć za popytem. Wtedy do akcji wkroczył producent nadwozi Boano, który pomógł w produkcji karoserii. W ciągu roku powstało około 80 egzemplarzy. Ogólny kształt był bardzo podobny do Ferrari Europa GT, a różnice dostrzegłby tylko wprawne oko. Główna różnica polegała na krótszej odległości między nadkolem a słupkiem A. Niektóre wersje wyścigowe były budowane z aluminiowej karoserii, ale zazwyczaj wersje drogowe (nazwane Lusso) miały jedynie drzwi, klapę bagażnika i maskę wykonaną z aluminium.
Wewnątrz wystarczyło miejsca dla dwóch pasażerów. Niektóre modele były wyposażone w tylną ławkę z tapicerką, lecz to było jedynie dla potrzeb ubezpieczycieli i ulgi podatkowej, gdyż czteromiejscowe pojazdy miały odliczenie w niektórych krajach. Jednak była to jedynie tapicerowana platforma bagażowa w środku.
Podwozie wykonano z dwóch głównych podłużnych rur z krzyżowym wzmocnieniem oraz podporami dla karoserii. Samochód miał niezależne zawieszenie z przodu oraz tylną oś z półeliptycznymi sprężynami liściastymi i hydraulicznymi amortyzatorami.