Historia mówi, że Ferrari 250 GTO miało być po prostu nazwane Ferrari 250 GT. Wydaje się, że gdy sportowy samochód został zatwierdzony do wyścigów, nazwa na dokumentach została zmieniona na GTO – “o” pochodzi od “omologata” w języku włoskim.
Pierwszy GT 250 został wydany w 1960 roku i ten model nie wyróżniał się w porównaniu do zaktualizowanego 250 GTO, który trafił na rynek w 1962 roku. Ale dlaczego Ferrari musiało wszystko przeprojektować po zaledwie 2 latach od pierwszej generacji?
Nowe wymagania dotyczące Mistrzostw Świata Konstruktorów Formuły 1 wprowadziły zmiany, które wymagały stworzenia GT – w tamtych czasach Gran Turismo oznaczało “rażące różnice w osiągach, prędkości, komforcie i udogodnieniach między elitarnymi samochodami a tymi dla zwykłych kierowców.”
Główne różnice między 250GT a nowym modelem dotyczyły silnika i rozstawu osi. 250 GTO otrzymało silnik Testarosa V12 o mocy 300 KM, a aerodynamika została poprawiona dzięki wydłużonemu rozstawowi osi i innym zmianom w podwoziu.
Chociaż był to czysty samochód rajdowy, wewnątrz 250 GTO było wygodnie. 250 GTO miało jeden z najdziwniejszych dźwigni zmiany biegów, które dotąd widziano, wysoką wajchę, która była idealnie umiejscowiona, aby zapewnić komfortową zmianę biegów.