Ferrari 412 opierał się na modelu 400, który był kontynuacją modelu 365 GT4 2+2 z 1972 roku. Był on ciągle aktualizowany i był najdłuższym samochodem, jaki kiedykolwiek wybudował włoski producent.
Początkowy projekt został stworzony przez Leonardo Fioravanti, gdy pracował w studiu Pininfarina. Proste linie, które nadano karoserii, sprawiły, że model 365 stał się ponadczasowym pojazdem. Po aktualizacji do modelu 400 niewiele rzeczy zmieniono na zewnątrz. Pewne zmiany stylistyczne wprowadzono w 1985 roku w Ferrari 412, które zaprezentowano na targach motoryzacyjnych w Genewie.
Główną wizualną różnicą były zderzaki, które wykonano z plastiku i pomalowano w kolorze nadwozia. Lusterko w drzwiach było większe i prostokątne. Z tyłu 412 miał zmienioną tylną ćwiartkę, co spowodowało, że jego linia była mniej wyraźnie opadająca. Klapa bagażnika została podniesiona, co zwiększyło pojemność bagażnika.
Wnętrze było skoncentrowane wokół kierowcy, z wysoką konsolą środkową. Ponieważ samochód miał konstrukcję transaxle, z silnikiem z przodu i skrzynią biegów z tyłu, tunel środkowy był wysoki i tworzył wyraźną konfigurację kabiny 2+2. Zestaw wskaźników składał się z czterech okrągłych tarcz i trzech dodatkowych wskaźników umieszczonych nad systemem stereo na środkowej konsole.