Ferrari wprowadziło ulepszoną wersję swojego luksusowego modelu 456 GT, dodając literę M od „Modificata” (Zmodyfikowany) do nalepki z nazwą.
Ferrari sprzedało tylko kilkaset sztuk modelu 412 o kształcie klina, zanim go wycofało w 1989 roku, a kolejne trzy lata zajęło powrócenie z właściwym pojazdem GT z silnikiem z przodu i napędem na tylne koła. Jednak gdy w 1992 roku zaprezentowano model 456 GT, klienci ruszyli do salonów. Po sześciu latach na rynku i blisko 2000 sprzedanych egzemplarzy, w 1998 roku odświeżono ofertę, wprowadzając ulepszoną wersję: 456M GT.
Choć wyglądał podobnie do modelu z 1992 roku, 456 M miał kilka modyfikacji zewnętrznych. Z przodu zachowano wysuwane reflektory, ale pojawił się nowy zderzak z kierunkowskazami umieszczonymi w kącie. Jego światła przeciwmgielne były teraz okrągłe zamiast kwadratowych i znalazły swoje miejsce w dolnej osłonie, wewnątrz szerokiej, trzyszczelinowej kratki. Ferrari usunęło wloty powietrza z maski i nadało im bardziej okrągłe kształty.
Wewnątrz, producent dramatycznie zmienił wnętrze. Na początek zamieniono deskę rozdzielczą na nową i wprowadzono okrągłe nawiewy zamiast wcześniejszych kwadratowych. Ferrari przeniosło dwa wskaźniki z centralnego panelu do deski rozdzielczej, zostawiając tylko trzy z nich pod centralnymi nawiewami. Dzięki temu producent mógł zamontować radio przed dźwignią zmiany biegów, zamiast za nią, jak w modelu z ’92 roku. Ostatnią, ale nie mniej ważną zmianą, były fotele, które ozdobiono poziomymi szwami zamiast pionowych, a zagłówki wzbogacono o logo Konnym jeźdźcem.