To była ostatnia edycja długo chwalonego Ferrari Testarossa, samochodu, który przeszedł do historii motoryzacji i kultury popularnej.
Kiedyś Ferrari nazywało pojazdy Testarossa (czerwona głowa), które miały silniki z podwójnym wałem rozrządowym. Z biegiem czasu, w związku z powszechnym zastosowaniem tej technologii, nazwa ta stała się nieaktualna. W 1994 roku wciąż uznawano to za atrakcyjną cechę samochodu. Co więcej, Testarossa była także chwalona w międzynarodowych hitach muzycznych, takich jak utwór Sir Mix-A-Lota.
Model Ferrari 512 TR/M miał ten sam kształt co jego poprzednik, ale z kilkoma zmianami stylistycznymi. Z przodu jedną z najbardziej zauważalnych różnic była ramka wokół reflektora, która zastąpiła poprzednie, chowane. Styliści zamontowali owalną kratkę w przednim zderzaku. Model 512 M nie różnił się zbytnio od swojego poprzednika z boku, z wyjątkiem mniejszych emblematów Pininfarina. To tył samochodu został ulepszony, z otwartym widokiem na cztery okrągłe światła tylne. Wcześniej były one zasłonięte tylną kratką.
W środku Włosi nie poczynili zbyt wielu zmian. Po prostu odwiedzili lokalny warsztat tuningowy, gdzie przynieśli aluminiowy gałkę do drążka zmiany biegów oraz otwory na aluminiowe pedały. Aby zatuszować brak aktywności, Ferrari postanowiło dodać klimatyzację do standardowego wyposażenia i zmienić oznaczenie 512 TR na 512 M na schowku.