W 1973 roku, na targach motoryzacyjnych w Paryżu, Ferrari zaprezentowało model Dino GT4. To zaskakujący krok od zaokrąglonego designu Pininfariny w stronę nowoczesnego, ostrzejszego stylu studiów Bertone.
Enzo Ferrari chciał uczynić Dino osobną marką luksusowych Ferrari. Dlatego na Dino nie umieszczono znaku Ferrari. Samochód był łatwiejszy do wyprodukowania w porównaniu do modeli V12 z oferty Ferrari. Zbudowano go jako model 2+2, aby uzupełniał modele 246 GT/GTS w gamie Dino.
To Fiat wpadł na pomysł, aby zlecić zadanie projektowania studiom Bertone, zamiast tradycyjnej Pininfariny. Dla rynku amerykańskiego samochód miał głęboką kratkę chłodnicy. Ponieważ Dino był jedynym samochodem Ferrari sprzedawanym na rynku północnoamerykańskim, ale nie miał znaku Ferrari, w połowie 1975 roku Ferrari wydało dyrektywę dla dealerów Ferrari, aby dostosować istniejące zapasy przez dodanie logo z galopującym koniem. Dlatego niektóre Dinos w USA mają jeden znak lub inny, podczas gdy niektóre miały oba.
Wnętrze samochodu zaprojektowano w konfiguracji 2+2, z wystarczającą ilością miejsca z tyłu dla pasażerów z przodu. Luksusowe siedzenia były pokryte skórą i zaprojektowane bardziej z myślą o komforcie niż o ostrych zakrętach. Deska rozdzielcza była skierowana w stronę kierowcy, a na środku koła kierownicy znajdował się żółty przycisk od klaksonu, na którym ręcznie napisano słowo “Dino”.