Studio Pininfarina zaprojektowało zarówno model F430, jak i F430 Spider w swoim nowoczesnym centrum badawczym, jednak Ferrari zdecydowało się ujawnić wersję z otwartym dachem sześć miesięcy po premierze coupe.
W 2004 roku Ferrari było na szczycie, zdobywając tytuły w Formule 1. Był to samochód do pokonania, ale „nie da się tego dotknąć” lepiej pasowało do ich zespołu i potężnego Michaela Schumachera. Niemiecki kierowca zdobył swój siódmy i ostatni tytuł. W 2005 roku Ferrari wprowadziło model F430, który zawierał więcej technologii z F1 niż jakikolwiek inny supersamochód na rynku.
Kiedy studio Pininfarina zaczęło rozwijać ten samochód, wiedziało, że musi on być dostępny zarówno w wersji zamkniętej, jak i otwartej. Dlatego pozostawiono miejsce na wzmocnione podwozie. Jednak przód samochodu pozostał podobny, z tymi samymi dużymi wlotami powietrza w dolnym zderzaku, które dostarczały powietrze do przednich hamulców tarczowych w celu ich schłodzenia. F430 Spider został zaprojektowany przy użyciu nowoczesnych programów symulacji aerodynamiki komputerowej, zwykle stosowanych wyłącznie przez zespół F1. Dach elektryczny można było schować za siedzeniami, nie zasłaniając przy tym widoku na komorę silnika.
F430 Scuderia miała fotele kubełkowe pokryte skórą. Deska rozdzielcza była wyposażona w wykończenia z włókna węglowego na centralnym panelu oraz wokół bocznych wentylacji. Tak jak w wersji coupe, Spider miał kierownicę z przyciskiem startu oraz przełącznik „Manettino” do wyboru programów jazdy.
Ferrari zamontowało silnik V8 o pojemności 4,3 litra w środkowej części samochodu, połączony z 6-biegową manualną skrzynią biegów. Na liście opcji była też 6-biegowa skrzynia automatyczna, wraz z łopatkami za kierownicą.
Ferrari F430 Spider napędzany jest silnikiem V8 o pojemności 4,308 cc i mocy 490 KM, który pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej ponad 310 km/h (ponad 193 mph) oraz przyspiesza od 0 do 100 km/h (0-62 mph) w zaledwie 4,1 sekundy. Ta lekka i kompaktowa jednostka napędowa generuje moc 114 KM na litr z ratio waga-moc wynoszącym 2,9 kg (6,4 lbs) na konia mechanicznego (waga na sucho).
Ferrari F430 Spider posiada szereg istotnych funkcji technicznych, które podkreślają jego F1 dziedzictwo, zaczynając od innowacyjnego elektronicznego dyferencjału – pierwszego opracowanego przez dział wyścigowy dla dominujących w F1 samochodów Scuderii – który poprawia przyczepność i stabilność na drodze w każdych warunkach. Tak jak w Ferrari F430 Coupe, F430 Spider ma przełącznik manetki umieszczony na kierownicy, który pozwala kierowcom Scuderii na łatwą i szybką regulację ustawień samochodu.
Formuła 1 jest zatem ponownie inspiracją dla rozwoju samochodów drogowych firmy. Zaprojektowane przez Pininfarinę, faliste linie Ferrari F430 Spider zostały starannie dopracowane przy użyciu nowoczesnych programów symulacji aerodynamiki komputerowej, zazwyczaj stosowanych wyłącznie przez zespół F1.
Kształt Ferrari F430 Spider to efekt długotrwałych testów i charakteryzuje się wyraźnym nolderem zintegrowanym z końcem pokrywy silnika, nowymi większymi tylnymi wlotami powietrza, które podkreślają muskularną postawę samochodu, oraz nowym tylnym zderzakiem, który zawiera dyfuzor o cechach wyścigowych. Sam silnik jest efektownie umieszczony pod szklaną osłoną.
Tak jak w berlinettach, nowe Ferrari F430 Spider, godny następca Ferrari 360 Spider, zawiera dwa eliptyczne wloty powietrza, które zasilają przednie chłodnice. Kształt wlotów inspirowany jest samochodami wyścigowymi Ferrari z sezonu 1961, szczególnie modelem 156 F1, którym Phil Hill zdobył tytuł mistrza F1. Spoiler łączący dwa wloty na ich dolnej krawędzi skutecznie kieruje centralny strumień powietrza w stronę płaskiego podwozia.
Ferrari F430 Spider może pochwalić się kompaktowym, w pełni automatycznym elektrycznym dachem, który umożliwia podziwianie silnika w całej okazałości, a po opuszczeniu zajmuje stosunkowo mało miejsca, mimo bezkompromisowego układu silnika umieszczonego centralnie z tyłu.
Specyfikacje techniczne Ferrari F430 Spider