Choć nie był to najbardziej udany model w ofercie Ferrari, Mondial zdołał pozostać na liniach montażowych przez ponad dekadę, od 1980 do 1993 roku, w różnych wersjach.
Najbardziej udana wersja Mondiala została wprowadzona w 1982 roku i nosiła nazwę Quattrovalvole (cztery zawory). W tamtych czasach system czterech zaworów na cylinder był na tyle nowatorski, że tylko pojazdy o wysokich osiągach i niektóre sportowe samochody premium były w niego wyposażane. Jednak korzyści płynące z tego systemu były oczywiste.
Ferrari zdecydowało się współpracować z Pininfariną przy projektowaniu samochodu, który dostarczył mu stalową ramę przestrzenną. To doprowadziło do pewnych problemów związanych z ograniczeniami projektowymi, które z wdziękiem pokonał młody Pierangelo Andreani. Z przodu, Mondial Quattrovalvole miał nietypowy grill na masce (który tak naprawdę był bagażnikiem). Wysuwane reflektory były wówczas nowym trendem i nadawały samochodom smuklejszy wygląd. Dodatkowo, projektant zamontował parę świateł parkingowych i kierunkowskazów na przednim zderzaku, a także dodał drugi grill na zderzaku. Z boku, samochód z silnikiem umieszczonym w środku przypominał raczej sedan, z pochyloną do przodu tylną szybą, która była bardziej pochylona niż przednia szyba. Bocznych wlotów powietrza używano do zasilania silnika, podczas gdy z tyłu grille były potrzebne, aby umożliwić wydostawanie się gorącego powietrza.
W środku, Mondial miał układ czteroosobowy, chociaż z tyłu ledwo było miejsca dla dorosłych. Mimo to, Ferrari stworzyło luksusową kabinę, z skórą na wszystkim, od przednich kubełków po tapicerki drzwi i panel deski rozdzielczej. Na przednim siedzeniu pasażera zamontowano chromowaną tabliczkę quattrovalvole.