Po Breveti Tipo 2, która powstała w latach 1908-1912, Fiat podjął próbę stworzenia nowego i ulepszonego pojazdu: 12-15 HP/Zero.
Fiat zaczął przełamywać lody w przemyśle motoryzacyjnym, a jego kierownictwo zrozumiało, że kluczem do sukcesu jest standaryzacja. Ford udowodnił to w USA swoimi Modelami T. Jednak Fiat nie chciał stworzyć tylko kolejnego pojazdu. Zatrudnili Giovanniego Battistę Farinę, aby pomógł im w budowie nadwozia. Później Battista dodał nazwę „Pinin” do swojej pracowni i stał się Pininfariną. Producent samochodów zdołał wyprodukować ponad 2000 egzemplarzy Fiat Zero, znanego również jako 12-15 HP. Te liczby były związane z systemem podatkowym, a nie z rzeczywistą mocą silnika.
Podczas gdy Brevetti była dostępna w różnych wersjach nadwozia, Zero oferowało tylko jedną: otwarte tourer. Komora silnikowa miała pięciopanelową konstrukcję z zaokrąglonymi krawędziami. Po bokach, między przednimi drzwiami a nadkolami, producent zamontował zapasowe koła po obu stronach. Samochód miał cztery drzwi, co ułatwiało wsiadanie i wysiadanie. Jego materiałowy dach był całkowicie demontowalny i mógł być przechowywany w garażu lub po prostu zwinięty i schowany za tylnymi siedzeniami.
Jako że był to pojazd bez dachu, Fiat rozważał wyposażenie go w skórzane ławki zarówno z przodu, jak i z tyłu. Panel deski rozdzielczej był bardzo podobny do tego, który znajdował się w jego poprzedniku, Brevetti, z czteroramienną kierownicą oraz centralnie umieszczonym panelem przyrządów.