Model 1200 zadebiutował na Targach Motoryzacyjnych w Turynie w 1957 roku, obok swoich bliźniaków, coupe i spidera. Był to istotny krok naprzód dla włoskiego producenta samochodów, krok ku nowoczesności.
Fiat 1200 oparty był na swoim poprzedniku, modelu 1100, który z kolei bazował na przedwojennym samochodzie Fiat Balilla TV (Turismo Veloce). Model 1200 był nieco ostrożnym krokiem naprzód, ostrożnym podejściem do rynku, który wciąż cierpiał po II wojnie światowej. Rezygnując z zaokrąglonych linii 1100, które sprawiały problemy w lakiernictwie i były uciążliwe w naprawach, 1200 przyjął nowe formy, co obniżyło koszty produkcji.
Wyższa linia okien oraz większa powierzchnia przeszklona ukryły pod karoserią starsze podwozie Balilli. Szersza szyba przednia i wyższe okna zwiększyły jasność w kabinie, co przyczyniło się do nadania samochodowi przydomka „Granluce” (Wielkie światło). Okrągłe lampy przednie i większy bagażnik były atutem w tamtych czasach.
Wnętrze Fiata 1200 pomieściło cztery osoby. Dzięki zastosowaniu systemu nadwozia na ramie, wał napędowy przebiegał pod samochodem, co umożliwiło prawie płaską podłogę z tyłu. Dźwignia zmiany biegów znajdowała się za kierownicą, co pozwalało na swobodne przejście z lewej na prawą stronę z przodu. Brakowało konsoli centralnej lub środkowego panelu. Deska rozdzielcza była prosta, z okrągłymi wskaźnikami.