Na początku przemysłu motoryzacyjnego technologia była w dużej mierze nieznana, a nawet nadawanie nazw samochodom sprawiało trudności.
Fiat nazywał swoje auta zgodnie z posiadanymi patentami, dlatego model z 1905 roku nosił nazwę Brevetti (patent w języku angielskim). Nic dziwnego, że druga generacja otrzymała nazwę Brvetti Tipo 2 (numer patentu 2). Był to niezbyt inspirujący sposób, ale stanowił część procesu nauki.
Włoski producent samochodów wykorzystał doświadczenie zdobyte na pierwszym modelu do opracowania Brevetti Tipo 2. Był to pojazd o podobnej konstrukcji, korzystający z tego samego podwozia, ale miał kilka ulepszeń. Podobnie jak jego poprzednik, Tipo 2 był dostępny zarówno jako kompletny pojazd, jak i jako podwozie do zabudowy, co pozwalało wytwórcom nadwozi na wykończenie karoserii i zamontowanie jej na fabrycznie zbudowanej ramie.
To był czas, kiedy samochody zaczęły odgrywać ważną rolę, a zamożniejsze firmy i osoby wykorzystywały je do transportu towarów lub siebie. Nadwozia wciąż były bardziej związane z powozami niż z samochodami, co było oczywiste nawet w systemach otwierania drzwi.