La Belle Epoque, krótki okres pokoju między I a II wojną światową, charakteryzował się znacznym wzrostem przemysłu motoryzacyjnego, a Fiat wykorzystał tę sytuację, wprowadzając jeden z pierwszych samochodów V12 na świecie.
Fiat zbudował model 520, znany również jako Superfiat, aby zaprezentować swoje techniczne możliwości. Włoska firma miała nadzieję konkurować z rozwijającymi się niemieckimi markami luksusowymi, dodając do swoich pojazdów odrobinę sztuki. Produkcja dużych samochodów była ograniczona, a w ciągu dwóch lat wytworzono jedynie 30 sztuk.
Model 520 otrzymał przydomek Superfiat, gdyż miał ponad pięć metrów długości. Włoski producent oferował samochód w trzech wersjach nadwozia: kabriolecie, zamkniętym sedanie oraz półzamkniętym sedanie, w którym kierowca był odizolowany od pasażerów. W sedanie przednie drzwi były zawiasowe od przodu, natomiast tylne od tyłu. Oś przednia była przesunięta do przodu, tuż za chłodnicą. Nadkola wspierały poprzeczną belkę, na której zamontowano duże, okrągłe reflektory. Szerokie progi ułatwiały dostęp do wnętrza pojazdu. Z tyłu producent umieścił zapasowe koła.
Bez względu na wersję nadwozia, wszystkie Superfiaty były wyposażone w skórzaną tapicerkę i drewniane wykończenia w całej kabinie. Centralnie umieszczony panel sterujący dostarczał informacji dotyczących silnika, który był trudny do obsługi ze względu na skomplikowany układ, jak na tamte czasy.