Model 522 zastąpił model 521 w ofercie Fiata w 1933 roku i był dostępny w trzech długościach: krótkiej (C), długiej (L) oraz Sport (S).
Fiat zrozumiał, że wykorzystanie tego samego napędu oraz podobnej konstrukcji nadwozia pozwoli obniżyć koszty produkcji. W 1933 roku zrodził się pomysł na trzy pojazdy oparte na tej samej platformie, co później przyjęli inni producenci samochodów. Wersja L (z długim rozstawem osi) oraz S były bardziej ekskluzywne, natomiast C był najpowszechniejszą wersją, skierowaną do masowego odbiorcy.
Wersja C była również oferowana w kilku wersjach nadwozia, od standardowego sedana z czterema drzwiami po kabriolet. Do 1933 roku Fiat zaczął wprowadzać opadającą szybę, aby zmniejszyć opór powietrza. Na przodzie nadal znajdował się jednak ten sam pionowy chłodniczy. W zależności od wersji, wyposażony był w reflektory montowane na belce lub bezpośrednio na błotnikach. W czterodrzwiowych wariantach model 522 C miał tylne drzwi otwierane do tyłu.
Wnętrze było dostosowywane do specyfikacji klientów, jednak większość pojazdów była wykona z materiałów wysokiej jakości. Nie był to Mercedes-Benz, ale już zaczął przyciągać uwagę wielu nabywców samochodów w całej Europie. W odróżnieniu od swojego niemieckiego konkurenta, Fiat był łatwiejszy w prowadzeniu i używał tych samych materiałów do tapicerki oraz drewnianych wykończeń w kabinie.