II wojna światowa ujawniła znaczenie lekkiego, zwrotnego pojazdu terenowego, a rząd Włoch zlecił firmie Fiat jego budowę. Tak zaczęła się historia Campagnoli.
Może to być najlepszy pojazd terenowy, o którym nigdy nie wiedziałeś, że istnieje. Ale to nie wszystko. Fiat sprzedał licencję na jego produkcję krajom byłego bloku komunistycznego, a jego kanciaste nadwozie z łatwością poruszało się przez błoto i dziury w jezdni, nawet wiele lat po wprowadzeniu go na rynek. To był prawdziwy włoski Jeep, a co więcej, był to pojazd niezawodny i godny zaufania, mimo że brakowało mu mocy.
Od przodu przypominał Mini Moke, z poziomymi żebrami na grillu i okrągłymi reflektorami. Rząd włoski przystosował samochód do użytku wojskowego, nadając mu różne formy nadwozia i funkcje. Nie minęło dużo czasu, a rynek cywilny zaczął wołać o nową zabawkę terenową produkowaną przez Fiata, co zaowocowało zielonym światłem na wprowadzenie go na rynek cywilny. Stworzono dwie główne wersje: kabriolet oraz z metalowym twardym dachem. Płaskie panele po bokach i zaokrąglone krawędzie maski sprawiały, że samochód wyglądał lepiej na żywo niż na zdjęciach.
Wnętrze nie było szczególnie komfortowe. Kierowca miał do dyspozycji trójramienną kierownicę i zestaw wskaźników umieszczony centralnie na desce rozdzielczej. Nawet silniki wycieraczek były odsłonięte w surowych aluminiowych obudowach u podstawy dzielonej szyby przedniej. Fotele Campagnoli to kilka metalowych ram z poduszkami na nich. Jeśli chodzi o drzwi, to można je było zdjąć i zostawić w tyle.