Fiat wprowadził model Dino Spider rok przed wersją coupe, co było nietypowym sposobem na premierę nowej serii modeli, ale okazało się sukcesem.
Kiedy Ferrari potrzebowało produkcyjnego pojazdu do zamontowania ich silników V6 o pojemności 2.0 litra w 500 egzemplarzach, zwróciło się w stronę włoskiego producenta samochodów Fiat. Ten zgodził się i rozpoczął budowę samochodu wokół tego silnika, tak narodził się model Dino. Ferrari uzyskało zatwierdzenie FIA na instalację silnika w samochodach wyścigowych, a Fiat zyskał złotą kurę.
W oparciu o doświadczenie Ferrari, Fiat poprosił Pininfarinę o zaprojektowanie wersji coupe z otwartym dachem, którą wykonały Studia Bertone. Samochód miał cztery okrągłe reflektory i metalową, chromowaną kratkę z przodu. Fala linii bocznych była podniesiona nad nadkolami. Pininfarina udało się stworzyć schowek na pokrywę za siedzeniami, który został przykryty winylową osłoną.
Wnętrze wyróżniało się nietypowym panelem przyrządów z dwoma dużymi wskaźnikami obrotomierza i prędkościomierza w osobnych obudowach oraz pięcioma dodatkowymi wskaźnikami dla różnych systemów silnikowych, takich jak paliwo, temperatura płynu chłodzącego, ciśnienie oleju, ładowanie oraz zegar. Układ siedzeń 2+2 oferował dwa fotele kubełkowe z przodu oraz dwa indywidualne siedzenia z tyłu, oddzielone centralnym podłokietnikiem.